یر روزن" Nir Rosen نویسنده و تحلیلگر آمریکایی ابراز عقیده کرد که مطرح کردن هلال شیعه در منطقه ساخته حاکمان دیکتاتوری است که به نوعی از آمریکا و اسرائیل برای مقابله با شیعیان استفاده می کنند.

به گزارش خبرگزاری مهر،"نیر روزن" عضو "بنیاد  آمریکای نو" ( New America Foundation) و نویسنده مستقل درباره مسائل عراق و نویسنده کتاب "در دل پرنده سبز : پیروزی شهدا در عراق"، در گفتگو با فرید زکریا، سردبیر نشریه نیوزویک بین المللی و مجری برنامه تلویزیونی"گفتگو درباره امورجهانی" پروژه ای وابسته به نشریه غیر دولتی "واشنگتن پریزم"  گفت : سنی ها خیلی پیچیده هستند و فهمیده اند که احتمالا تحریم روند سیاسی عراق، از ابتدا اشتباه بوده است.

وی افزود: من با بسیاری از رهبران قبایل و حتی اعضای مقاومت گفتگو کرده ام؛ آنها می گویند تحریم روند سیاسی اشتباه بوده و برخی از روحانیون را برای فتاوایشان( بر ضد یک طیف خاص از مسلمانان) ملامت می کنند، فتواهایی که در سال ٢٠٠٣ (۱٣۸٢) صادر کردند و سنی ها را از مشارکت در نیروهای امنیتی برحذر داشتند.

وی همچنین با تائید پیشرفت شیعیان نسبت به پیش از تهاجم آمریکا به عراق در روند مشارکت سیاسی درعراق، درباره اظهارنظرهایی در این باره به ویژه در خصوص هلال شیعی( اشاره به سخنان عبدالله دوم شاه اردن) افزود: فکر می کنم نظریه هلال شیعی از روی تعصب طرح شد و کاملاً بی پایه و اساس است که از سوی دیکتاتورهای سنی مانند ملک عبدالله پادشاه اردن، حسنی مبارک رئیس جمهوری مصری و سعودی ها پخش شده که به دلایل خاص خودشان می خواهند این تهدیدها را تقویت کنند. منظورم این است که کشورهایی چون مصر، عربستان سعودی و اردن که به میانه روی سنی( از سوی آمریکا به کشورهای میانه رو عرب) معروف هستند؛ در حقیقت دیکتاتورهای کاملاً بی رحمی  هستند که از شیعیان وحشت دارند. بخشی از این وحشت به این سبب است که در واقع از بسیاری جهات، این ایران و حزب الله هستند که حضور آمریکایی ها در عراق و پروژه های آمریکا در خاورمیانه را به چالش کشیده اند.

این نویسنده آمریکایی خاطر نشان کرد : هرگز بر این عقیده نیستم که پروژه آمریکایی ها در منطقه سبب گسترش دموکراسی و یا دولت آزاد
 
می شود، چرا که هیچ شاهدی دال بر این گفته، ندیده ام و این پروژه در منطقه، اشغال عراق، حمایت از اسرائیل، پشتیبانی از مخالفت با حزب الله و مخالفت با جنبش های مقاومت بود.

به گفته وی، تنها گروه هایی که پروژه آمریکایی ها در منطقه را به چالش کشیده اند، شیعیان لبنان و فلسطینی ها هستند که از ایران حمایت می کنند. چرا که سه رژیمی که موسوم به میانه رو هستند؛ به علت حمایت آنها از آمریکا و اسرائیل در میان مردم خود، آبرویی ندارند. در واقع سعودی ها، مصری ها و اردنی ها، حزب الله را هنگامی محکوم کردند که اسرائیل و دولت لبنان را به چالش کشیده بود؛ تصور چنین چیزی برای مردم منطقه غیرممکن است.

این کارشناس عراق و خاورمیانه در ادامه افزود : تنها برگ برنده ای که این رژیم ها در دست دارند؛ این است که از فرقه گرایی استفاده کنند. من در مصر با رهبران اخوان المسلمین، و رهبران گوناگون سنی منطقه صحبت کرده ام. آنها نیز متوجه این افزایش فرقه گرایی شده اند که تا حدودی از بالا به پایین رخ می دهد. در واقع این به نوعی، مخالفت مردم با دولت ها است،زیرا مثلاً حزب الله در مصر و تمام منطقه ای که از عراق کنار می کشند، از حمایت گسترده (مردم) برخوردار است.

"نیر روزن" در ادامه خاطر نشان کرد : اما مردم الزاماً مسائل را به صورت شیعه سنی نمی بینند. ایران مثالی بسیار ویژه است، اما هر درگیری در منطقه، در نوع خود تک و منحصر به فرد است. شیعیان لبنان، در عراق نمی جنگند، بلکه در نبردی محدود تر، در حمایت از فلسطینی ها و علیه اشغال اسرائیل مبارزه می کنند. بنابراین آنها جنبش مقاومت تلقی می شوند و مردم منطقه به شدت از آنها حمایت می کنند.

به گزارش مهر، روزن با پاسخ مثبت به این سوال که آیا کارت فرقه گرایی، در نهایت برای سعودی ها و اردنی ها موثر افتاده است، افزود : دیده می شود که در رسانه های منطقه شایعاتی مبنی بر شیعه شدن سنی ها رایج شده است. این در حالی است که
 
در منطقه شایعاتی مبنی بر شیعه شدن سنی ها رایج شده  که هیچ شاهد و دلیلی برای تأیید آن وجود ندارد و این بیشتر ترساندن مردم از ایران است.

هیچ شاهد و دلیلی برای تأیید آن وجود ندارد؛ آنها این کار را بیشتر به عنوان تهدید ایرانی ها انجام می دهند که بگویند ایرانی ها دارند می آیند. آنها در پی آنند که القاء کنند این موضوع مثلاً به نوعی نبرد باستانی بین فارس ها و اعراب است و تنها به کشمکش شیعه-سنی، مربوط نمی شود. به همین سبب است که می شنویم، حسنی مبارک رئیس جمهور مصر می گوید شیعیان در واقع ستون پنجم ایران هستند.

نویسنده کتاب "در دل پرنده سبز: پیروزی شهدا در عراق" در ادامه یاد آور شد : در حال حاضر، طرح این مقولات در منطقه افزایش می یابد، زیرا سازمان های رسانه ای متعلق به دولت های مختلف هم، این تبلیغات را منتشر می کنند. نتیجه به اینجا می رسد که از شیعیان پناهنده عراقی در منطقه نیز شنیده می شود که در سراسر منطقه، مورد آزار و اذیت مردم قرار دارند. آنها اجازه ندارند مراسم و آداب مذهبی خود را آزادانه انجام دهند. این امرالبته تأثیراتی دارد و مثلا در لبنان درباره فرقه گرایی شیعه-سنی چیزهایی دیده می شود که هرگز درتاریخ سابقه نداشته است،زیرا این کشور پیش از این نیز، فرقه گرایی و جنگ داخلی را به خود دیده بود، ولی درگیری شیعه-سنی به این آشکاری - یعنی در واقع جنگ عربستان سعودی علیه ایران در لبنان- را، هرگز تجربه نکرده بود.

عضو "بنیاد  آمریکای نو" در پاسخ به این سؤال که آیا این تفکرات شیعه گرایی مربوط به القاعده نیست، گفت : در عراق بله؛ سران گروه القاعده حتی در سال ٢٠٠۵ (١٣۸٤) نیز خیلی دل نگران این موضوع بودند. آنها به راهی کشیده می شدند، که نمی خواستند. زرقاوی به نوعی در حال بد نام کردن "جهاد"بود. همچنین دیده می شد که ایمن الظواهری مرد شماره ٢ القاعده نیز هنگامی که حزب الله با اسرائیل می جنگید؛ در حقیقت حمایت خود را از این گروه اعلام کرد. بنابراین  فکر نمی کنم القاعده واقعاً این روزها در عراق یا خارج از این کشور، محل چندانی از اعراب داشته باشد. آنهایی که در عراق خود را القاعده می نامند، در واقع عراقی هستند، چرا که القاعده در این کشور عراقی شده است؛ اینک جنگجویان خارجی چندانی، در عراق حضور ندارند.

وی افزود: اینک فرقه گرایی در بالاترین حد خود قرار دارد. چرا که بیش از دو میلیون آواره وجود دارند. این در حالی است که تعداد پناهندگان فلسطینی که در سال ۱٩٤۸ (١٣٢۷) از فلسطین بیرون رانده شدند؛ ۷۵٠ هزار نفر بودند. ۷۵٠ هزار نفری که در نهایت بسیاری از کشورها را بی ثبات کردند. باید دانست که تقصیر این کار تنها به گردن آنها نیست، بلکه دولت های گوناگون منطقه آنها را تحریک کردند و این رانده شدگان سیاست زده و نظامی زده شدند، چراکه می خواستند به کشور خود برگردند و زخم خورده بودند.

" حالا آن میزان را با وضعیت کنونی مقایسه کنید که بیش از دو میلیون عراقی آواره هستند که بسیاری از آنها با شبه نظامیان کشورشان اعم از شیعه و سنی پیوند دارند. این آوارگان فقیرند و برای به خدمت درآوردنشان، تلاش چندانی لازم نیست. منظورم این است که آنها در سوریه و اردن هستند و در آن کشورها وهابی، سلفی و القاعده وجود دارند. اگر آنها این گروه ها و فرقه ها تنها یک درصد از این جوانان درمانده و زخم خورده را عضوگیری کنند؛ نیرویی کاملاً ترسناک از مردمی به وجود خواهد آمد که چیزی ندارند که از دست بدهند.

اما ما به آنها کمک نمی کنیم. جامعه بین المللی هم، پناهندگان را رها کرده است. بنابراین آنها به شدت نیازمند کمک هستند و اگر یاریشان نکنیم؛ سرانجام در زمانی کسانی دیگر این کار را خواهد کرد. کسانی که ممکن است ما هم به همان اندازه که آوارگان آنها را دوست دارند، دوستشان نداشته باشیم."